Centrochelys sulcata
De sporenschildpad (Centrochelys sulcata) is het is de grootste landschildpad die op het vasteland leeft, met mannetjes die een schildlengte van wel 80 centimeter en een gewicht van 100 kilogram kunnen bereiken. De vrouwtjes blijven aanzienlijk kleiner, met een schildlengte tot 60 cm en een gewicht tot ongeveer 50 kilo.
Habitat en leefgebieden - De sporenschildpad komt voor in de droge graslanden en woestijnen van Centraal-Afrika.
Voortplanting - Tijdens de paring maken de mannetjes een geluid dat lijkt op het balken van een ezel, en de vrouwtjes leggen maximaal drie keer per jaar 30 eieren. De eieren komen na drie tot vijf maanden uit, afhankelijk van de temperatuur en de conditie.
Voedsel - Hun voedsel bestaat uit grassen, cactusbladeren, planten, zaden en bloemen. Jonge sporenschildpadden eten meer dierlijk voedsel om zich goed te kunnen ontwikkelen, maar volwassen sporenschildpadden zijn overwegend vegetariërs.
Naam - De sporenschildpad heeft zijn naam te danken aan de vergrote schubben - sporen - aan zijn voor- en achterpoten, die dienen ter bescherming tegen vijanden.
Temperamentvol - Een leuk weetje over de sporenschildpad is dat ze, ondanks hun rustige en wat sullige uiterlijk, eigenlijk best veel temperament hebben. Ze worden ook wel vergeleken met tanks vanwege hun territoriale gedrag. Mannetjes tolereren geen andere mannetjes in hun buurt en om hun rivaal te verjagen, beuken ze hard tegen elkaars schild tot de tegenstander vertrekt.
Kleuren zien - Sporenschildpadden hebben een bijzonder zichtvermogen doordat ze beschikken over vier soorten kegeltjes in hun ogen, in tegenstelling tot de drie soorten bij mensen. Dit geeft ze het vermogen om een breder scala aan kleuren te zien dan mensen, waaronder ultraviolet licht. Dit helpt hen bij het vinden van voedsel en partners, en speelt een rol in hun navigatie en herkenning van verschillende omgevingen.